Teleskop i córka pastora, czyli zekranizować miłość

Zekranizować miłość po raz pierwszy

   W sierpniu postanowiłam zrobić coś nowego. Oprócz coniedzielnych recenzji, pojawię się 4 wpisy oddalone od głównej tematyki mojego bloga. W każdą środę pojawi się post, dwa będą filmowe, dwa podróżnicze. Mam nadzieję, że przypadnie wam do gustu. Zapraszam!

  "Szkoła uczuć"

   Gwoli ścisłości tytuł powieści to "Jesienna miłość". Natomiast  w oryginale, po angielsku, ta ekranizacja została zatytułowana "A Walk to Remember" i muszę przyznać, że w krajach anglojęzycznych nazywał się lepiej. Wolałabym pisać o "A Walk to Remember" niż o "Szkole uczuć". Zarys fabuły przedstawię w skrócie, mam wrażenie, że naprawdę spora liczba osób ten film dawno temu obejrzała. Landon jest popularny i lubiany, ma swoją paczkę przyjaciół. Zrobił coś głupiego i dostaje karę od dyrektora szkoły, między innymi musi wziąć udział w szkolnym przedstawieniu. Jamie jest cicha, niezauważalna, lubi pomagać i robi to z dobroci serca. Co sprawi, że tych dwoje zbliżą się do siebie? (Bądźmy szczerzy, pytanie "Czy ci dwoje zakochają się w sobie?" byłoby wręcz naiwne. Wszyscy wiemy, jak to między nimi będzie, przynajmniej do czasu). 

  Skoro już wiemy, o czym mówimy, w końcu mogę powiedzieć coś od siebie. Oglądałam film dwa razy. Za pierwszym razem w autobusie, na jakiejś wycieczce, więc moje odczucia nie były odpowiednie. Nie da się oglądać dramatu, kiedy siedzi z tobą taka grupa, to nie kino. W autokarach powinno się oglądać komedie. Nieważne. Za drugim razem mogłam się nareszcie wczuć w fabułę. Ekranizacja jest z 2002 roku. Wydaje mi się, że wtedy schemat cicha dziewczyna i popularny chłopak jako para nie był jeszcze schematem oklepanym, utartym. Jeśli tak na to spojrzymy, film jest naprawdę dobry. 

   Szczególnie podobało mi się kilka scen. Na pewno pierwsza, bo dzięki niej film zaczyna się z życiem, a nie jak mdłe romansidło. Następnie wskazałabym na tę, gdzie Landon spełnia dwa marzenia Jamie - "być w dwóch miejscach na raz" i "zrobić sobie tatuaż". I kiedy dla niej nauczył się tańczyć. I kiedy wprowadził pewną zmianę w szkolnym przedstawieniu, już na scenie, gdy oglądał ich tłum ludzi...

  Chociaż kilka rzeczy było głupie, trochę naiwne. To że wzięli ślub. Ci co oglądali, wiedzą, co było powodem i tak dalej, ale jednak było to zbyt lukrowe, jak dla mnie.

   Lubię jeszcze ścieżkę dźwiękową, a przynajmniej jej początek. Zanim zamienił się w te romantyczne piosenki. Nie są złe, pasują do fabuły i w ogóle, ale te pierwsze po prostu pasują do mojego gustu muzycznego.

  Nie byłabym sobą, gdybym nie zarzuciła jakimś cytatem. Tym razem, oczywiście, z filmu. 

  "Miłość jest jak wiatr. Nie możesz jej zobaczyć, ale możesz ją poczuć".

  Jeszcze jeśli chodzi o teleskop z tytułu - sprawdźcie sami, oglądając ten naprawdę niezły film.

  Ach, zmieniam wygląd bloga, przy okazji również tytuł. "Punkt widzenia Diany" był nazwą roboczą i zbyt długo się tu uchował. Jeśli więc ktoś zagląda tutaj systematycznie - mam nadzieję, że nie uciekniesz, to nadal ja!